Geloven in Jezus Christus
23. aug, 2016
Misschien lees je de titel van dit artikel wel, en denk je nu: “Huh? ja, maar…”
Toch vraag ik je om dit artikel verder te lezen en dan ga je me wel begrijpen, want de titel klopt.
Ik
las op de site van de Evangelische Omroep een verdrietig verhaal van een gebroken jonge vrouw. Ze was opgegroeid in een christelijk gezin en ging elke zondag twee keer naar de kerk. Ze kreeg op een bepaald moment een vriend die haar op een gegeven moment kon
overtuigen met hem naar bed te gaan. En ja, ze raakte zwanger.
En doordat ze in een christelijk gezin en een christelijke omgeving was opgegroeid was ze echt doodsbang voor de reactie van haar ouders en de reacties in de kerk.
Haar schaamte was
zo enorm groot en het voelde alsof ze een schande had gebracht over zichzelf en haar familie. Uit pure wanhoop haar zonde te verbergen en de angst voor de gevolgen en de schande, heeft ze een abortus ondergaan. Ze wist wat Gods Woord zegt en dat het een zonde
is om je ongeboren kind te doden, maar ze zag geen andere uitweg…
Mijn hart brak voor deze jonge vrouw die uiteindelijk wel Gods genade en vergeving heeft mogen ervaren. Maar het zette me ook aan het denken en ik denk dat dit artikel hoognodig
is.
Vandaar mijn titel, vandaar dit artikel. Ik weet niet wie je bent als je dit leest, of je een jong meisje bent of een moeder van dochters of dit gewoon leest. Maar dit verhaal is triest en is helaas geen uitzondering.
Klopt het niet dat wij
als kerk meestal jonge ongetrouwde meisje die zwanger zijn geraakt behandelen als een schande of alsof dit de onvergefelijke zonde is?
Klopt het niet dat wij als kerk hiermee eens in de spiegel moeten kijken? Hoe gaan wij hiermee om?
De Bijbel is duidelijk. Seks voor het huwelijk is een zonde, dat ontken ik ook niet. God heeft het huwelijk zo geschapen dat het een levenslange verbintenis is tussen één man en één vrouw,
en God heeft seksuele intimiteit geplaatst binnen het Bijbelse huwelijk.
Alle seksuele intimiteit buiten het huwelijk is zonde. Hebreeën 13:4 zegt: “Laat het huwelijk bij allen in ere zijn en het huwelijksbed onbevlekt, want
ontuchtplegers en overspelers zal God oordelen.”
Ontucht is seks buiten het huwelijk en overspel is seks met iemand anders dan je huwelijkspartner.
Als een jong ongehuwd koppel met elkaar naar bed gaat is dat een zonde, die zonde
moet ook benoemd worden en worden beleden. En als het jonge koppel berouw en inkeer toont dan is er vergeving. God is een genadig en goede God en Hij vergeeft veelvuldig!
1 Johannes 1:9 zegt: “Als wij onze zonde belijden: Hij is getrouw
en rechtvaardig om ons de zonde te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.”
Heb je dat goed gelezen? Hij is getrouw en rechtvaardig om onze zonde te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.
Maar wat dan als het meisje zwanger is geraakt?
Gods Woord zegt dat kinderen een zegen van de Heer zijn, dat de vrucht van onze schoot een beloning is (Psalm 127).
Laat me dit duidelijk zeggen: Een baby is geen straf van God, het is
een zegen!
God is zo goed en genadig dat Hij zelfs uit zonde een zegen kan laten voortvloeien.
Dit betekend niet dat de zonde wordt goedgekeurd, maar God in Zijn genade geeft nieuw leven.
Barack Obama zei eens: “Als
mijn kinderen die fout maken wil ik niet dat ze gestraft worden met een baby.”
Hij doelde daarmee dat abortus in zijn ogen gerechtvaardigd zou zijn, maar een baby is helemaal geen straf! God straft niemand door het geven van nieuw leven.
De zwangerschap op zich is geen zonde, de ontucht die leidde tot de zwangerschap wel.
Daarom moet de ontucht beleden worden, maar is het kindje geen schande.
En wij moeten hier als kerk heel voorzichtig mee omgaan en deze
jonge meisjes dan ook niet tot schande maken. Of erger: Zonder pardon de kerk uit zetten.
Als dit jonge koppeltje vergeving heeft gevraagd en ontvangen, is alles betaald aan het kruis van Golgotha en heeft onze genadige God hen gereinigd van alle ongerechtigheid.
Dat betekend dus ook dat zij geen schande en schaamte meer te dragen hebben en dat er Een Iemand voor hun zonde gestorven is, en dat is Christus en dat er dus niemand anders voor hun hoeft te sterven en zeker niet het kindje!
Laten wij het
Evangelie goed begrijpen.
Als ongehuwd zwanger zijn een zonde op zich was, wat zou dat betekend hebben voor Maria en Jezus? (even een nadenker)
Het ligt er natuurlijk aan of je zelf ongehuwd zwanger bent geworden
of dat je dochter ongehuwd zwanger is, of je zoon ongehuwd vader wordt.
Het Evangelie moet hierin centraal staan, de zonde van ontucht moet besproken worden en er moet gewezen worden op het kruis van Christus, daar is genade en vergeving
voor alle zonde. Maar weet goed dat dit ongeboren kindje geen straf, vloek of schande is.
Als het jonge koppel hun zonde belijd is er vergeving. God vergeeft en ook wij moeten vergeven. Er is dan geen schande over wie dan ook
want Christus heeft dit al volledig gedragen en betaald. Maar er zijn natuurlijk wel heel wat dingen die besproken moeten worden, praktische dingen, maar ook begeleiding voor het jonge koppel hoe ze hiermee moeten omgaan en hoe ze kunnen voorkomen
om nog eens in deze zonde (ontucht) te vallen. Praat met de oudsten van je kerk en zoek (gezamenlijk) pastorale hulp.
Misschien wat punten op een rij:
En is er misschien
een jong ongehuwd koppeltje of meisje in je kerk die zwanger is, dan weet dat er voor hen die in Christus zijn geen veroordeling meer is (Romeinen 8:1), en dat als zij in berouw tot God zijn gegaan dat God hen vergeven heeft. (1 Johannes 1:9)
Weet dan
dat er voor hen ook geen schande en schuld meer is, en behandel hen dan ook niet zo. God is genadig en vergeeft veelvuldig, dat moeten wij ook doen.
Bied gewoon je hulp aan en bid voor hen, het zal moeilijk en uitdagend genoeg zijn voor ze.
Maar
laten we als gemeente van Jezus Christus weten wat het Evangelie is en niemand straffen voor zonde waarvoor Christus al de straf gedragen heeft.
Het is diep triest dat er jonge meisjes zijn die hiervoor tegen hun eigen geweten in hun
ongeboren kindje doden en hun zonde willen bedekken met nog een andere zonde, omdat ze zo bang zijn voor de reacties in de kerk. Zegt ons dat niet iets?
Hebben wij dan die genade die wij gekregen hebben niet goed begrepen? Zou er binnen de gemeente van
Jezus Christus niet juist zoveel genade moeten zijn dat we er met al onze zonde kunnen komen en weten dat er vergeving is?
Spreuken 28:13 zegt: “Wie zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn, maar wie ze belijdt en nalaat, zal
barmhartigheid verkrijgen.” Leven wij dit uit? Zijn wij dan barmhartig?
Hoe zouden wij hiermee omgaan?
Een van de reacties op het artikel van de Evangelische Omroep was: “Triest eigenlijk dat je
zo bang moet zijn voor de oordelen die je denkt dat je medechristenen geven, wat je je ouders misschien wel aandoet, dat abortus een logische keuze wordt in je hoofd. Daar mogen we als christenen wel eens aan werken.”
En ik denk dat
dat inderdaad zo is, ik ken verder de persoon niet die deze reactie gegeven heeft, maar hebben we toch nog werk aan de winkel dan? En wie denkt te staan moet oppassen dat hij niet valt (1 Korinthe 10:12) Laten we het Evangelie kennen en ernaar handelen.
En weet dat als je ongehuwd zwanger bent dat het geen vloek of straf is. Dat er hoop, genade, vergeving en herstel is bij het kruis van Golgotha.
Er is genade zo oneindig groot, overvloedig, ook voor jou!
Gods zegen en wijsheid gewenst.